Of Tarihçeşi

Of Tarihçeşi



Doğu Karadeniz Bölgesinin tarihi ve özellikle bölgenin en önemli şehri olan Trabzon'un tarihi ele

alındığında batılı tarihçilerin büyük bir çoğunluğu bölge tarihinin Yunan kolonileriyle başladığını

vurgulamaktadırlar. Halbuki bölgeye Yunan kolonileri gelmeden önce birçok tarihçinin de belirttiği

gibi bölgede yerli kavimler bulunmakta idi. Bu insanlar muhtemelen en eski çağlardan beri bu

toprakların yerlileri olarak Doğu Karadeniz Bölgesinde yaşamaktaydılar. Bölge muhtelif zamanlarda

Yunanlılar tarafından işgal edilmiş ve kısa süreli koloniler kurulmuştur. Bu koloni idareleri yerli

halkı kapsamıyordu. Bu koloni devletlerinin en güçlü oldukları zamanlarda bile hükümranlıkları ancak

bulundukları surlar içinde sınırlı kalmıştır. Sur dışında yaşayan yerli kabileler bağımsız

topluluklar olarak yaşamışlardır.



Bölge Roma İmparatorluğunun parçalanmasıyla Doğu Roma olarak bilinen Bizans'ın payına düşer. Bu

hakimiyet 1204 yılında Latinlerin İstanbul'u işgal etmesine kadar devam eder. Bu tarihten sonra

1461 yılına kadar (Fatih Sultan Mehmet'in Trabzon'u fethi) yine Bizans İmparatorluğunun uzantısı

olan Bizans hanedanı Komnenosların kurmuş olduğu Trabzon Rum Devleti'nin egemenliğinde kalır. 4.

yy. başlarında Hıristiyanlığın Roma İmparatorluğu tarafından resmi din olarak kabul edilmesiyle bu

din halk arasında hızla ve serbestçe yayılmaya başladı. Daha önce Doğu Karadeniz'de yaşayan kavimler

de Hıristiyanlığa geçmeye başladılar. Hiristiyanlaşan bu kavimler tedrici bir şekilde Doğu

Kilisesi'nin resmi dili olan Yunanca'yı öğrenmek zorunda kaldılar. Özellikle 10. yy. dan sonra

Papazların telkinleriyle bu dili konuşmak daha da yaygınlaştı. Zira Papazlar "İncil'in dili dışında

bir dilde konuşulan her kelime cehenneme gitmek için işlenen bir günah olarak hesaplanacaktır"

şeklinde telkinlerde bulunmakta idi. Bu durum yerel halkın kendi dilleriyle karışık bir Yunanca ya

da halk arasında bilinen adıyla Rumca konuşulmasına neden olmuştur. İzlenen bu Bizans siyaseti

yerel dillerin inançların ve geleneklerin büyük bir çoğunluğunun belleklerden silinmesine kısaca

yerli unsurların asimile olmasına neden olmuştur.



12. asırda Çepni Türkmenleri Doğu Anadolu üzerinden göç ederek Doğu Karadeniz'e yerleşmiştir.

Trabzon'un batı bölgelerine yöresine yerleşen Çepniler alevi inancına mensuptular ancak hiçbir zaman

Trabzon'un doğusuna ve Of yöresine yerleşmediler. Öz Türkçe isimler kullandıkları Trabzon Rum

devletine ait belgelerden ve Osmanlı arşivlerinden anlaşılmaktadır.